Gatunki anadromiczne i katadromiczne

Gatunki anadromiczne i katadromiczne


Znalezione obrazy dla zapytania migracja ryb tarło
źródło:http://www.wwf.pl/co_robimy/rzeki/aktualnosci.cfm?uNewsID=14100
Wiele zwierząt wodnych podejmuje decyzję o przemieszczeniu się w inne środowisko, aby przystąpić do rozrodu (są to tzw. gatunki dwuśrodowiskowe) .

Zwierzęta żyjące w wodach słonych a przystępujące do rozmnażania w wodach słodkich podejmują wędrówkę anadromiczną (gr. aná 'w górę', drómos 'bieg' – ciągnący w górę pod prąd wody). Do grupy tych zwierząt należą jesiotry i większość łososiowatych.

Zwierzęta należące do grupy katadromicznych (gr. katá 'pod; w dół', drómos 'bieg' – ciągnący w dół z prądem wody) całe życie spędzają w wodach słodkich a do rozmnażania przystępują w wodach morskich. Taką wędrówkę podejmuje większość węgorzowatych i niektóre babkowate.

Komentarze

  1. Unknown29 czerwca 2017 14:04

    Bardzo ciekawy artykuł!

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown30 czerwca 2017 12:08

    Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown30 czerwca 2017 12:13

    Moja podróż na tę stronę była także anadromiczna - wylądowałem na najsłodszym biologicznym blogu <3

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Iteroparyczność vs. semelparyczność

Obraz
Iteroparyczność vs. semelparyczność Rozmnażanie jest bardzo ważnym procesem, gdyż dzięki niemu organizmy są w stanie zapewnić trwałość gatunku. Niektóre organizmy przystępują do rozrodu kilka razy w życiu, istnieją też takie gatunki u których reprodukcja zachodzi tylko raz w życiu tuż przed śmiercią. Gatunek iteroparyczny Przedstawiciele tego gatunku przystępują do rozrodu kilka razy w życiu . Nazwa iteroparyczny pochodzi z łaciny (itero - powtarzać, pario - płodzić) . Przykładami gatunków iteroparycznych są: człowiek, wiele drzew, jaszczurki. W przypadku roślin, stosuje się nazwę "roślina polikarpiczna" czyli kwitnąca i wydająca nasiona kilka razy w ciągu swojego życia. Gatunek semelparyczny Przedstawiciele tego gatunku przystępują do rozrodu tylko raz w życiu . Nazwa pochodzi od łacińskiego "semel" oznaczającego "raz" i od "pario", czyli "płodzić". Reprodukcja tego typu określana jest także często mianem "big bang&
Czytaj więcej

Czy wiesz, że...?

Obraz
Czy wiesz, że w czasie dojrzewania megakariocytów dochodzi do endomitozy?  źródło: http://www.sciencedirect.com/topics/page/Megakaryocyte   Endomitoza to proces, w którym dochodzi do podwojenia materiału genetycznego w komórce, ale procesowi temu nie towarzyszy zanik błony jądrowej i podział jądra. Prowadzi to do zwielokrotnienia liczby chromosomów w jądrze i dana komórka staje się poliploidalna. Zjawisko to zachodzi w przypadku dojrzewania megakariocytów. Płytki krwi (trombocyty) to nic innego jak fragmenty cytoplazmy megakariocytów. Jądra megakariocytów mogą zawierać aż 32 a nawet 64 kopie materiału genetycznego (czyli są poliploidalne - 32n lub 64n). Megakariocyty powstają w wyniku tzw. trombocytopoezy najpierw z komórek macierzystych megakariocytów (CFU-Mk) , które następnie dzielą się (2-5 razy) pod wpływem interleukiny 3 (IL-3) i czynnika wzrostowego granulocytów i monocytów (CSF-GM). Powstające promegakarioblasty nie dzielą się mitotycznie, ale już na tym
Czytaj więcej

Hipoteza upośledzenia

Obraz
Hipoteza upośledzenia tłumaczy, dlaczego samiec pawia ma długi ogon Hipoteza upośledzenia została sformułowana przez Amotza Zahaviego w 1975 roku. Według niej samiec, który posiada jakieś upośledzenia, np. w postaci długiego ogona, jest znacznie lepszym partnerem ze względu na posiadane przez siebie geny. Wysokie koszty reprodukcyjne samic i wolne tempo ich rozrodu powodują, że samice stały się zasobem, o który samce są w stanie rywalizować. Długi, piękny ogon przeszkadza samcowi w normalnym życiu, jednakże jest chętniej odbierany przez samice, które myślą, że skoro samiec znosi te obciążenia, musi być nadzwyczajnie dobry. Poza tym synowie, którzy posiadają tego ojca, mogą odziedziczyć po nim pożądane geny, przez co same osiągną większy sukces reprodukcyjny (zgodnie z teorią "atrakcyjnych synów" ).  Wkrótce postaram się opisać doświadczenie Malte Anderssona z wdówkami z 1982 roku. Przedstawię wam wyniki jego eksperymentu, które dowodzą, że doczepiając sztuczny o
Czytaj więcej